Romeinen waren zoetekauwen.
Maar hoe zoet was zoet in het oude Rome? Het antwoord op deze vraag is niet zo eenvoudig als het lijkt: terwijl we tegenwoordig de neiging hebben om voedingsmiddelen te verdelen op basis van basissmaakprofiel – zoet, zout, zuur enzovoort – waren deze lijnen in de oudheid veel vager.
Hoewel de Romeinen misschien een zoetekauw waren, zijn er niet veel recepten voor desserts of gebak die ons uit de geschiedenis zijn overgeleverd. In meerdere bronnen vind je sporadisch vermeldingen van koekjes, taarten en desserts, zoals gerechten met fruit of (zoete, zachte) kaas waarvan we weten dat ze aan het einde van een maaltijd of als tussendoortje werden gegeten, soms als voorgerecht. Apicius beschrijft echter nauwelijks echte zoete gerechten of desserts die passen bij onze moderne definitie.
Ingrediënten
: 4 personen
: 2 el witte amandelen, 2 el pijnboompitten,
400 ml zoete dessertwijn*:
100 ml water
50 gr griesmeel
2 el rozijnen,
1 tl gemalen lange peper (of zwarte peper)
*De wijn moet zoet zijn.
Bereiding
Rooster de amandelen in een oven goudbruin. Hak fijn.
Rooster de pijnboompitten in een pan goudbruin.
Doe wijn en water in een pan en breng aan de kook. Voeg het griesmeel toe. Roer tot een gladde massa. Voeg pijnboompitten, amandelen, rozijnen en peper toe. Laat het griesmeel ongeveer 3 minuten koken. Roer regelmatig, anders blijft het aan de bodem van de pan plakken. Uiteindelijk heb je een tekenpap.
Spoel 4 kleine vormpjes af met koud water. Giet de pudding in de vormpjes en laat ze ongeveer een uur afkoelen in een koelkast.
Keer de vormpjes om op 4 dessertborden en bestrooi met gemalen peper. Als je wilt, kun je ze serveren met gehakte geroosterde noten en een beetje honing overgoten.
Bron: eetverleden.
Ron Wiegel.
